Zondag 8 oktober werd door RV Ossa in Heerhugowaard de 13e editie van de Nationale Horzol roeimarathon georganiseerd. Dit jaar deden we met de Kemphaan en de Vredenoord mee. De 2 boten namen deel aan de 2 varianten.
Onze C2x+ ging met Johan, Niels en Boudewijn het wedstrijdveld met C2’s, C3’s en C4’s in voor de 51 kilometer van Heerhugowaard via Alkmaar, de ringvaart van Heerhugowaard naar Waarland om daar nog een rondje extra te mogen roeien en dan weer retour naar Heerhugowaard.
De Wherry, met aan boord Jacob, Nina, Albert en Bas nam deel aan de toertocht van 35 kilometer. 75% van de bemanning had voor deze tocht nog weinig ervaring met lange afstand roeien en gezamenlijk is er besloten niet meteen alle hooi op de vork te nemen, met het risico dat het teveel zou blijken.
Een mooie dag om te gaan roeien met iets meer wind dan verwacht, maar zonder regen. Dus als de Vredenoord om 08:45 aan de toertocht begint zit de sfeer er goed in. Voor de wedstrijdtocht is het dan nog even wachten, maar om ongeveer 10.10 begint de Kemphaan ook aan de reis. Elk half uur wisselen zorgt voor voldoende energie bij de roeiers om de vaart er lekker in te houden. In het begin is het dan altijd even op elkaar ingespeeld raken, de slag te pakken krijgen.
Wisselen in de boot is altijd, ongeacht de boot, een dingetje. In de wherry gaat dat over het algemeen redelijk soepel, maar over elkaar heen klimmen in een C2 is wat hachelijker. De slagroeier wisselen met de stuur doen we dan ook in de boot. De boegroeier en stuur moeten maar wisselen via de wal. Makkelijker, veiliger en misschien iets langzamer.
Beide boten weten veilig de sluis Rustenburg te bereiken, waar een pauze kan worden genomen om voor de innerlijke mens te zorgen. Vol goede moed is de tweede etappe dan al snel onderweg en bereik je het halfwegpunt. Dan kunnen we beginnen met het aftellen van de kilometers. Voor de één belangrijk om de slag er in te houden, voor de ander totaal irrelevant. Ook bij de Roskamsluis staat de tijd weer stil. Via verschillende routes komen de boten daar uit. Maar ik vermoed dat elke roeier van de Zaankanaries daar blij was dat het einde in zicht komt. Nog 5 kilometer en het zit er weer op.
Met verschillende starttijden, afstanden en snelheden is het natuurlijk niet zo dat je met beide boten te gelijker tijd over de finish gaat. De roeiers van de toertocht hebben al een lekker drankje gedronken als de wedstrijdroeiers om 16.00 over de streep komen na een monstersprint vanaf de sluis. Met de ongelooflijke kracht van Johan en Niels, onder de bezielende coaching van Boudewijn lukt het om een C4 die 3 minuten eerder uit de sluis vertrokken in te halen én voor te blijven. Wat een prestatie! Wat een snelheid! En wat een uithoudingsvermogen!
om 16.30 hebben we de boten weer terug in de botenwagen weten te krijgen en konden we vervolgens naar de prijsuitreiking. Belangrijk, uiteraard, want ook al begin je de wedstrijd zonder de verwachting te kunnen winnen, het zal je maar gebeuren dat je per ongeluk toch in de prijzen valt.
Laat dat nu nog bijna het geval blijken. Met 1 minuut en 5 seconden verschil wint de ploeg ARZV/DDS de bokaal, waardoor we de tocht afsluiten met het idee dat we wellicht volgende keer maar wel vanaf de start moeten beginnen met de ambitie te winnen. Met wat aanpassingen in de strategie, nóg beter op elkaars techniek letten en een banaan minder aan boord moet het toch lukken om die 0,03km/h extra snelheid te vinden.
De toertochtroeiers waren enthousiast en willen dit wel vaker doen, misschien zelfs wel een hele marathon, de wedstrijdroeiers willen nu de volgende wedstrijd winnen. Dus doel bereikt, na een mooie dag!
