20 augustus Magnum marathon bij Willem III
Het was weer vroeg dag vandaag, maar minder vroeg dan voorgaande keren.
We mochten weer een marathon roeien.
Ina, Jolanda en ik (Niels) vertrokken vanmorgen rond 7.15 uur richting Amsterdam voor de marathon van uiteindelijk 59.4 km. Best lang
Iets voor 8 uur waren wij bij W3, we konden gewoon bij de vereniging parkeren en de deuren waren al open.
Om 8.30 uur was het stuurlieden overleg waarna iedereen mocht vertrekken. Het was geen wedstrijd, waardoor iedereen lekker de boot gereed kon maken en vertrok wanneer zij klaar waren.
Wij vertrekken vrij snel als “alles” in de boot ligt. W3 heeft gezorgd voor peddels, pikhaken en hoosblik/spons. Tenminste dat zei men. Toen wij een paar uur onderweg waren zagen wij dat dit alles bij ons ontbrak. Het maakt de boot wat lichter, maar dat woog meestal niet op tegen het ongemak van het ontbreken er van. Een peddel was fijn geweest, net als die pikhaak… het was af en toe best gehannes bij smalle passages door het ontbreken van de peddel of bij het aanleggen voor een grote wissel en plas.
Het is ons uiteindelijk steeds prima en evengoed vrij vlot gelukt. Ik heb andere boten, met peddel en pikhaak meer zien rommelen om overal door te komen. Nou waren dat wel C4x en geen C2x…
Het was een mooie route, zo’n 2/3 hetzelfde als de Tromp marathon. Je komt dus opnieuw door leuke dorpen, langs prachtige slootjes, mooie oude huizen en zwemmende mensen.
Bij een van de bruggen nog wel even ruzie gehad met de brugwachter. Lampen stonden op groen, dus wij mochten door, de brugwachter floot naar ons, dat had ik de eerste keer niet door. Fluiten staat niet in het roeiboek. Meneer de brugbaas floot dus, en omdat ik het niet kon duiden als signaal aan ons riep hij ook toen wij al zo goed als onder de openstaande brug waren. Ik moest stoppen en terug, nou, vandaag ff niet. Ik heb hem teruggegeven dat het groen is en ik in deze boot gewoon voorrang heb en dat het nu toch al te laat was. Een boot achter ons luisterde wel, van hen hoorde wij aan het einde van de dag dat zij daar nog best lang stil hebben gelegen omdat er een boot vast lag tussen de houten palen. Ik was extra blij dat wij gewoon een beetje brutaal waren.
Na uren varen kwamen wij terug op de Amstel, het laatste stukje van de tocht. Ik keek mijn ogen uit. Zoveel boten in het water, zeker 6 rijen dik, en wat een geklots, de Zaan is op een drukke dag rustiger dan dat stuk Amstel. Het was nog even zwoegen en zoeken naar de prettige plekken om te varen, maar het einde was in zicht. Om 16.43 uur waren wij binnen. Het was een lange, heerlijke, zonnige dag, met tot een uur of 1500 weinig wind. Daarna stond er een briesje, wat het qua temperatuur gevoel aangenaam maakte, qua roeien soms iets minder.
